mijn proces

Het kan al twintig jaar geleden zijn. Die dag kwam er op school een spreker op een pedagogische studiedag het verschil uitleggen tussen een situatie en een probleem. Een situatie is een feit, zei hij, een probleem is het gevolg van een mening. Een situatie wordt voor jou pas een probleem als je ze niet kan aanvaarden, als je ze geen plaats kan geven in jouw realiteit, als ze botst met jouw gedachten. Wie telkens opnieuw een situatie opblaast tot een probleem, is kandidaat voor een burn-out.

Of een situatie een probleem is, is dus afhankelijk van wie je bent en welke principes je hanteert. Als je het relatieve van een situatie niet kan zien, als ze in aanvaring komt met je eigen waarden, wordt ze een probleem. Een verkeersboete voor een snelheidsovertreding , een “proces” bij voorbeeld zal in het ene gezin een situatie zijn en in het andere een probleem. De kunst is een situatie een situatie te laten. Potentiële pretbedervers zijn er elke dag. Er zit een knoop los aan je jas, er verschijnt een sterretje in je voorruit, je collega neemt een snipperdag, … Zijn zulke dingen van aard om je humeur te bederven? Of zijn ze gewoon een gegeven waar je mee verder kan?

Een journaliste van het Belang van Limburg heeft hier onlangs een nachtje verbleven en schrijft nu een uitgebreid artikel over de kleine goedheid. Dat verschijnt dit weekend in de katern “Goesting”. Dat is de situatie.

Ik heb het artikel vooraf mogen inkijken en er staan geen negatieve boodschappen in, integendeel, het is een mooi artikel. Het is eigenlijk een prima reclame voor het deel van mijn zaak dat neerkomt op het aanbieden van een verblijfplaats voor dagtoerisme. Toch betrap ik me op ongerustheid. Ik moet me vooraf al oefenen in het afweren van gedachten over toekomstige situaties, die voorlopig allemaal nog theoretisch zijn en waarvan ik niet wil toestaan dat ze problemen worden. Wat voor commentaar zal dit artikel losmaken bij mijn omgeving?  Zullen de mensen na het lezen van het artikel denken dat ik ijdel geworden ben en commercieel? Zal ik nu voor obscure instanties zichtbaar worden en zullen ze me opzadelen met voor mij nog onbekende regelgeving en financiële lasten? Zal een buurman zich storen aan het feit dat mijn tuin in het artikel de mooiste van Schulen genoemd wordt? Enzovoort.

Ik voel me ineens kwetsbaar. Ik moet er dus over waken dat mijn tijdelijke zichtbaarheid in de krant niet meer negatieve dan positieve emoties teweegbrengt in mijn hoofd. Ik mag geen ruimte laten voor een problematische inkleuring van een situatie die zich nog moet voordoen. Ik weet dat. Meer nog, ik hanteer de metafoor van de ‘vrouw met de krik’ in elke coaching, maar het is soms moeilijk er zelf naar te handelen. Laat die krant dus maar vlug verschijnen en laat het nieuws van het weekend dan maar vlug ouds worden.