Afscheid nemen in een veilige plek en schrijven aan het wandtapijt van het leven

Afscheid nemen is een teder moment waarop verleden, heden en toekomst zich met elkaar verweven. In een veilige plek omringd door dierbaren, herinneringen en stilte, wordt het leven zichtbaar als een groot wandtapijt. Elke draad, elke kleur, elk patroon vertelt iets van wie we waren, wie we zijn, en wat we achterlaten voor wat nog komt.

Hier in de ‘nustelijkheid’, waar het leven vertraagt, halen we samen herinneringen op. Verhalen worden opnieuw uitgesproken, foto’s bekeken, stiltes gedeeld. We schrijven, tekenen, fluisteren woorden van liefde en al doende weven we verder aan dat grote doek van het bestaan.

Het verleden krijgt er stem, het heden een bedding, de toekomst een begin. In het samenzijn wordt afscheid nemen niet alleen loslaten, maar ook erkennen wat is geweest en wat mag blijven. Het verdriet krijgt hier een plek tussen de kleuren van vreugde, pijn, warmte en gemis. Alles mag bestaan naast elkaar, als schakeringen in hetzelfde patroon.

In deze veilige ruimte groeit langzaam het besef: wat met aandacht geweven is, blijft. Ook als iemand er niet meer is. En na het afscheid, wanneer we weer verder moeten, nemen we de draden mee. We weven voort. Misschien met andere kleuren, andere vormen, maar altijd met verbondenheid.

Want het leven stopt niet bij afscheid, het verandert van vorm. In de herinnering, in de liefde, in alles wat we samen hebben geweven, leeft het verder. En daarin vinden we de kracht om het leven opnieuw op te nemen. Steek voor steek. Dag voor dag.

Al eerder kwam men hier afscheid nemen van vrienden, familie en zelfs het leven…

Wil jij ook omgeven door de natuur en in een veilige ruimte afscheid nemen, neem dan contact met me op. We bekijken samen wat jouw wensen zijn.

liefs

Anja