van caring naar daring

Ik heb vorig weekend nog eens een paar dagen en nachten in stilte doorgebracht in het klooster van de zusters van Betlehem in Opgrimbie. Ik probeer dan ook zoveel mogelijk van hun religieuze diensten te volgen en word telkens getroffen door de mystieke uitstraling van deze eenvoudige zusters. Hun leven en hun gebed getuigen van een universele uitstraling en energie, groter dan de mens. In dit geval werd die nog versterkt door hun zichtbare vreugde naar aanleiding van de wijding van de palmtakjes en hun verwachtingsvolle voorbereiding op het komende paasfeest. Ik heb hun gebed en hun rituele handelingen ervaren als een compensatie voor de drukte en negativiteit van de wereld buiten het klooster. Jammer dat zo weinigen dit kunnen meemaken. Zelfs de dieren rondom stralen een vertrouwen uit, een onvoorwaardelijke liefde, een zachtheid en goedheid.

In Opgrimbie las ik “Morele ambitie” van Rutger Bregman. Na het succes van “Alle mensen deugen” is hij nu ook een veelgevraagde gast geworden in Vlaamse duidingsprogramma’s. Zijn stelling is dat je als individuele mens belangrijke invloed kan hebben op de wereld. Hij nodigt zijn lezers uit om niet aan de kant te blijven, in beweging te komen voor hun ideaal. Hij is ervan overtuigd dat de wereld kan veranderen door een kleine groep idealistische mensen die bereid zijn door te drammen voor hun ideaal. Daar is lef voor nodig, de bereidheid om risico te nemen, een tikkeltje ijdelheid misschien. Zo is het altijd al gegaan, zegt hij. Hij geeft tal van historische voorbeelden, onder meer over het vrouwenkiesrecht en de afschaffing van de slavernij.

Ik heb me deze week verscheurd gevoeld. Hoe verschillende invloeden kan een mens ondergaan op een weekend? Hoe kan je tegelijkertijd opgaan in de eenvoud van het gebed en de pracht van de natuur en een oproep lezen en willen volgen van een schrijver die de wereld wil veranderen? Dat vereist een spagaat.

Mijn ervaringen van het weekend zetten me aan het denken. Wie ben ik? Wie wil ik zijn? Natuurlijk wil ik verder op mijn kleine manier goed zijn, proberen bescheiden iets te betekenen voor de mensen met wie ik in contact kom. Maar wil ik behalve caring ook een beetje daring zijn? Toch wel. Daarom neem ik me voor opnieuw gesprekken te gaan voeren met mensen uit mijn omgeving, en hun verhaal te vertellen, wat is hun ‘kleine goedheid’? We zien later wel onder welke vorm ik daarmee naar buiten kan komen.